ด้วยความจริงแท้ของภาคอีสานนั้น แม้จะได้รับการพัฒนาจากภาครัฐและคนในพื้นที่ แต่สุดท้ายภาพรวมของท้องถิ่นก็ยังแร้นแค้น ถึงแม้ชาวอีสานส่วนใหญ่จะพยายามกระเสือกกระสนเพื่อชีวิตที่ดีกว่า ทว่าทางเดินชีวิตของพวกเขายังคงวนเวียนอยู่กับความยากจน บีบบังคับให้พวกเขาต้องมาทำงานในเมืองจนกลายเป็นชุมชนที่ล่มสลาย อีกทั้งความเจริญทางวัตถุก็ได้แผ่ลามเข้ามาปกคลุมพื้นที่ ส่งผลให้วิถีชีวิตดั้งเดิมถูกทำลาย และบ้างก็แทนที่ด้วยวิถีชีวิตที่เหลื่อมล้ำ กระทั่งความหมายของ “ความยากจน” กลายเป็นเสมือนวัฏจักรชีวิตของอีสานโดยปริยาย เรื่องสั้น “หนังล้อมผ้า” จากปลายปากกาของ ไชยา วรรศรี นักเขียนที่เคยฝากผลงานทางวรรณกรรมจนเป็นที่ร่ำลือจึงได้ขีดเขียนเรื่องราวที่เขารู้ดีที่สุด โดยใช้ขนบวิธีเขียนแบบ “เพื่อชีวิต” ด้วยการบรรยายถึงการกดขี่ชาวอีสานจากทั้งภายนอกและจากชาวอีสานด้วยกันได้อย่างเปี่ยมอรรถรส ซึ่งทั้งหมดนั้นย่อมเกิดขึ้นไม่ได้ หากความเป็นจริงของชาวอีสานในทุกวันนี้อยู่ในสภาพยากแค้นเป็นเวลานานแสนนาน
