เรานำบันทึก สิบปีแรกในสวนโมกขพลาราม อันเป็นอัตชีวประวัติในวัยหนุ่มของท่านอาจารย์พุทธาสมาเสนอ เพราะเราเชื่อว่างานชิ้นนี้จะช่วยให้คนหนุ่มสาวรุ่นปัจจุบัน ได้ศึกษาถึงการแสวงหาความหมายและคุณค่าของชีวิตของคนหนุ่มนักอุดมคติอีกแนวหนึ่ง โดยอาศัยแรงดลใจจากหลักการในพระพุทธศาสนา ตามกระเเสวัฒนธรรมสายของไทยเราเอง...ท่านผู้อ่านจะรู้สึกได้ว่าสัมผัสกับจิตใจของท่านผู้เขียนอย่างใกล้ชิดและเป็นกันเอง ส่วนหนึ่งน่าจะเป็นเพราะการแสวงหาของท่านเป็นการเล่นกับประสบการณ์ร่วมของมนุษย์อันเป็นส่วนลึกที่ไม่ขึ้นกับกาลเวลา และในแง่นี้เองที่คนหนุ่มสาวรุ่นนี้จะสามารถหาข้อคิดมุมขบจากงานชิ้นนี้ได้โดยเฉพาะการเตรียมตัวเตรียมใจในวัยต้น เพื่อทำประโยชน์แก่สังคมในวัยต่อๆไป นอกจากนี้นักเลงภาษาไทยยังยอมรับว่าบันทึกนี้เป็นความเรียงที่ดีที่สุดชิ้นหนึ่งของยุคนี้ งดงามทั้งด้านภาษาและสาระ ดังเมื่อสำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยของสมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย คัดข้อเขียนภาษาไทยที่ดีเยี่ยมมารวมพิมพ์เพื่อเป็นแบบอย่างการเขียนภาษาไทยอย่างสละสลวยนั้นได้รวมบันทึกชิ้นนี้ไว้ด้วย